Thats not my name

Hotmail is uiterst vriendelijk geweest voor mij om mijn email adres te blokkeren. Na lang zeuren heb ik dan toch maar een ander mail adres aangemaakt. Dus voor alle fanmail kan je nu mailen naar marijekruiper@hotmail.nl P.s. ik ben ook al mijn contacten adressen kwijt!!! P.s. ik ben ook niet meer actief op Hyves.

Oja nu eerst het verhaal van de aardbeving, ik had al een paar kleine bevingen meegemaakt maar deze van vorige week die zal ik niet snel vergeten. Zo´n aardbeving is echt iets waarvan je zegt leuk om een keer mee te maken, maar één keer is wel genoeg hoor! De dag begon heerlijk warm, nja heerlijk warm zeg maar drukkend warm, de luchtvochtigheid was erg hoog. Dat word regen in de middag. En ja hoor het regende ook in de middag. We zaten wij Sabine thuis en zagen af en toe een flits en een hoorden de onweer. En plotseling vanuit het niets begon alles te beven. Ik kijk naar de ´zusjes´van Sabine die lijken het niet zo door te hebben. Als ik naar Sabine kijk zie ik haar naar mijn voeten kijken en naar haar stoel en vervolgens naar mij. Als versteent zit ik op mijn stoel en denk en zeg vervolgens dit is een aardbeving…. Er vliegen allerlei gedachten door mijn hoofd als ik moet in een deurpost gaan staan hier blijven zitten is niet goed als ie erger word, er komt geen beweging in mij, na bijna één minuut houd het op met beven en kijken we elkaar allemaal aan en praten na over onze eerste ervaring. En dan een flits, het licht gaat uit en weer aan en BAM. Wat een harde onweer knal! Ik geloof dat ik meer schrok van de ´zusjes´ van Sabine die op de grond lagen dan van de knal! Wat een rare middag zeg!

Daarna zijn we met het kamp van CAI mee geweest. Een prachtige locatie! Alles was aanwezig, meerdere zwembaden, huisjes, kantine, voetbalveld, volleybalveld, basketbalveld, gymzaal( met beton vloer) veel begeleiders met kinderen. Het was prachtig weer en voor ons was het hoogtepunt het watergevecht op zondag ochtend! Wat een pret heb ik gehad! Een beetje alle begeleiders die er een beetje knap uit zien onder gooien met water. Om vervolgens het dubbele terug te krijgen! Heerlijk verbrand en ik heb geleerd dat mijn lichaam niet gebouwd is om veel schoon te maken!

Afgelopen week zouden wen aar Grano de Oro gaan maar omdat er veel vergaderingen waren en een feest was het niet heel handig dat wij zouden komen, dus nu gaan we a.s. dinsdag naar Grano om daar twee dagen gymlessen te geven! Maar net als in Grano waren er ook veel vergaderingen op de school in Turrialba. Dat betekent dat ik veel middagen vrij ben geweest. En tja wat doe je met je vrij middag als het erg warm is en je net daarvoor boos bent geweest op een collega, juist dan ga je naar de kroeg omdat je kookt en moet afkoelen! We hebben een collega op CAIPAD daar hebben we ons zo in vergist! Hij leek zo leuk! Maar een fatsoenlijke gymles geven kan ie niet, heeft geen contact met de cliënten, vind zichzelf heel goed, snapt niet dat wij ook lessen kunnen geven, denkt dat hij verantwoordelijk ik voor ONS project, weet niet wat een therapeut is (ook niet na uitleg, vind zichzelf heel intelligent(nou als je het mij vraagt krijg je in Costa Rica je diploma gymjuf bij een pakje boter in de supermarkt, net als je rijbewijs, maar dat is een ander verhaal).
Oke we hebben ff rustig met hem gepraat ik heb hem recht op de man af vertelt dat het bovenstaande mij allemaal niet aanstaat, maar hij begreep er niets van, Sabine heeft het met een omweg geprobeerd uit te leggen maar ook dat begreep hij niet! Hij blijft erbij dat het komt door ons cultuur verschil, nou ik geloof dat het verschil zit in dat hij naast zijn schoenen loopt en wij werken in het belang van de cliënt.

Verder gaat alles goed hoor! Hebben een gesprek op CAIPAD gehad en we hebben toestemming om daar een soort snoezel ruimte te maken! Ze denken zelf mee om de kosten te drukken om de kamer in te richten met spullen die al op CAIPAD zijn! Zodat wij ons geld ook aan andere dingen kunnen besteden! Geweldig toch! De eindsportdagen hebben we eek gepland en al een deel van voorbereid dus nu is het wachten totdat de dag aanbreekt!

Nog maar 6 weken en een beetje te gaan dus de tijd begint te drukken met alles! We gaan nog twee keer naar Grano, één week alleen de uren op CAIPAD werken, één week vrij, twee sportdagen en een lange terug reis en dan ben ik alweer terug in het altijd mooie Haarle!

Tot de volgende keer!!

Kusj
* Maraya, sofie, marige, maralda, malari, malije, margy, mami, enz